al secco
« Back to Glossary Index
technika malarstwa ściennego polegająca na malowaniu na suchym tynku pigmentami zmieszanymi z wodą, których spoiwem jest mleko wapienne, kazeina, klej, olej, żywice, woski, jajo całe lub żółtko; niewłaściwie zwane suchym —> freskiem, w technice al secco nie ma, w przeciwieństwie do fresku, podziału na partie dzienne, w fakturze mogą występować —> impasty. Stosowana powszechnie w starożytności; od XV w. zastąpiona głównie we Włoszech przez fresk; od XVIII w. ponownie popularna; używana często do jego wykańczania lub do poprawek autorskich, tzw.
pentimento; w XVII-XIX w. często stosowano technikę mieszaną: fresk i al secco. (wł. 'na sucho’)
