akwaforta
kwasoryt, technika graf. druku wklęsłego; także odbitka otrzymana tą techniką. Rycinę wykonuje się przez odbijanie wytrawionego rysun ku na płycie miedzianej lub cynkowej w prasie miedziorytniczej. Wypolerowaną płytę pokrywa się werniksem akwafortowym (wosk, asfalt, żywica); rysunek wykonuje się igłą, nacinając werniks i odsłaniając powierzchnię metalu. Następnie płytę poddaje się trawieniu w wodnym roztworze kwasu azotowego lub chlorku żelazowego; natężenie kreski zależy od głębokości trawienia, tj. od czasu trawienia, dlatego albo dorysowuje się sukcesywnie kreski od (pierwszych najdłużej trawionych) najciemniejszych, do najdelikatniejszych (najkrócej trawionych), tzw. trawienie stanowe; albo wykonuje się całość rysunku, a poszczególne partie po wytrawieniu zakrywa się półpłynnym werniksem. Po zakończonym trawieniu wymywa się werniks i na podgrzaną płytę metal, nakłada farbę drukarską, którą wyciera się z powierzchni płyty, tak że pozostaje ona tylko w głębi wytrawionych kresek; z tak przygotowanej płyty wykonuje się odbitkę w prasie pod dosyć silnym tłokiem, na wilgotnym papierze. Rozróżnia się trzy sposoby wykonywania odbitek akwaforty.: 1) odbitka z tonem, 2) odbitka wytarta do czysta dłonią, 3) odbitka przetarta muślinem na gorąco (dla pogłębienia ciemnych partii rysunku). (wł. acąuaforte)
« Back to Glossary Index
